Dit is al amper twee jaar. Die hartseer wat agter bly in my is oorverdoowend. Die wil om te probeer is verswak. My rede vir voortgaan en deurdruk is weg. My lig op my pad is verduister. Om die regte pad nou te kies in my lewe is ongelooflik moeiliker. Die glimlag van my is verklein. My ales is weggevat en ek sal nooit weer dit kan terug kry. Hoe om die gelukkige mens te wees sonder my mamma is skokkendlik verlore. Mis mamma elke sekond van my lewe. My liefde vir mamma sal nooit verdwyn. Die donker wat agter bly waar mamma die lig was sal nooit verhelder word. Sonder mamma is als moedeloos en teveel om te hanteer